Serap Duraktepeli ablamız engelinden ötürü tekerlekli sandalye ile yaşamını sürdürüyor. Günlük hayatında yaşadığı sorunları bize aktaran Duraktepeli “3 Aralık Dünya engelliler günü öncelikle bu sene duyarlılığı daha fazla arttırmalı. Bizim engelimiz mimari değil daha çok insan faktörüyle ön sırada. Bizlerim ulaşım alanlarımız zaten kısıtlı maalesef yeterli ilgi ve alakayı göremiyoruz. Engelli ranpalarına park eden araçlar nedeniyle birçok zaman kavga ettiğimiz oluyor. Yalnız hiçbir zaman bizi düşünen olmuyor. “dedi. 
ÇOCUĞUMU OKULA YAZDIRAMADIM!
Simla Bacaksız 21 yıldır evli ve bir çocuk annesi, çocuğunu gittiği bir okulun engelli rampası olmadığı için okula yazdıramadığını belirten Bacaksız “ Ben doğuştan engelliyim. Bir kere olsun sıkıntısını çekmedim kendimle barışıktım yalnız ne zaman çocuğum oldu ben okula yazdırmaya götürdüm o zaman anladım ki ben engelliyim. Çünkü kızımı götürdüğüm okulun engelli rampası yoktu ve ben bu yüzden çocuğumu yazdıramadan geri döndüm şuan Pirireis ilköğretimde okuyor oraya yazdırabildim. Her gün okula götürüp getiriyorum. Her geçen gün farklı sorunlarla karşılaşıyorum. Bir kere köpeklerden çok rahatsızım kovalıyorlar kaçıyorum ama çaresiz kalıyorum. Birçok kez tehlike atlattım. Onun haricinde kaldırımlardaki bir rampadan çıkarken diğer rampadan inerim diyorum ama çoğu zaman gittiğimde rampanın önünde araba olduğunu görüyorum veya esnaf mallarını bırakıyor. Bizleri artık önemsemeleri gerekiyor biz kendimizi engel olarak görmüyoruz yeter ki bize engel olmasınlar. Birçok yerde ve birçok zaman duyarlı birkaç vatandaş ile karşılaşmış olsak ta çoğu zaman bizleri hiç önemsemiyorlar. “dedi.
3 Aralık Dünya engelliler gününün yaklaşmasıyla neredeyse her engelli vatandaşımızın genel tepkisi duyarsızlık olduğu belirtiliyor. Rampa önlerine park edilen araçlar. Bir çok yerde rampanın olmayışı,  temel ihtiyaç alanların sosyal ortamlarda göz ardı edilmek bir çok engellinin rahatsız olduğu temel konulardan sadece birkaçı.